Ελπίδα Κοντομάρου: Η ισορροπία ανάμεσα στη σιωπή, τη δύναμη και το συναίσθημα
Σε μια εποχή όπου η ψυχική ανθεκτικότητα δοκιμάζεται καθημερινά, η Ελπίδα Κοντομάρου εκπροσωπεί μια νέα γενιά ψυχοθεραπευτών που βλέπουν την ψυχολογία όχι απλώς ως θεωρία, αλλά ως πρακτικό εργαλείο ζωής.
Με εξειδίκευση στην ψυχοθεραπεία εφήβων και τη γονεϊκή υποστήριξη, στηρίζει νέους, γονείς και ενήλικες που βρίσκονται σε μεταβατικά στάδια, βοηθώντας τους να κατανοήσουν βαθύτερα τον εαυτό τους και να χτίσουν σχέσεις με ουσία και ανθεκτικότητα.
Στην προσέγγισή της συνδυάζει τη γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία με σύγχρονες ψυχοθεραπευτικές πρακτικές, δημιουργώντας έναν ασφαλή χώρο για προσωπική ανάπτυξη και ενσυνειδητότητα.Μιλήσαμε μαζί της για την ψυχοθεραπεία του σήμερα, για το πώς καλλιεργείται η αυτογνωσία, αλλά και για τον άνδρα του 2025 ,εκείνον που αναζητά ισορροπία, όχι τελειότητα.
Τι σημαίνει για εσάς “ψυχική ανθεκτικότητα” και πώς καλλιεργείται στην πράξη;
Η ψυχική ανθεκτικότητα δεν είναι μια σταθερή ιδιότητα που έχεις ή δεν έχεις. Είναι μια δεξιότητα ζωής που καλλιεργείται μέσα από την αυτογνωσία, τη συναισθηματική επίγνωση και τη σύνδεση με τους άλλους.
Στην πράξη, σημαίνει να μπορείς να αναγνωρίζεις τα συναισθήματά σου, να μην τα φοβάσαι και να βρίσκεις τρόπους να προσαρμόζεσαι χωρίς να χάνεις την αίσθηση του εαυτού σου.
Η ανθεκτικότητα δεν είναι «να μην πέφτω», αλλά να μαθαίνω να σηκώνομαι με μεγαλύτερη κατανόηση για τον εαυτό μου.
Πώς αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ψυχοθεραπεία τα τελευταία χρόνια;
Η ψυχοθεραπεία βγαίνει πια από το στερεότυπο του “κάτι δεν πάει καλά με εμένα”. Οι άνθρωποι τη βλέπουν όλο και περισσότερο ως χώρο προσωπικής ανάπτυξης, όχι μόνο ως παρέμβαση σε μια κρίση.
Ζούμε σε μια εποχή που η πληροφορία είναι άφθονη, αλλά η συναισθηματική κατανόηση σπάνια. Γι’ αυτό, όλο και περισσότεροι στρέφονται στην ψυχοθεραπεία για να βρουν νόημα, σαφήνεια και αυθεντικότητα στη ζωή τους.
Ποιο θεωρείτε το πιο δύσκολο βήμα για κάποιον που ξεκινά θεραπεία;
Το πρώτο βήμα: να παραδεχθεί ότι χρειάζεται βοήθεια.
Δεν είναι αδυναμία, είναι πράξη θάρρους. Από εκεί και πέρα, η διαδικασία της θεραπείας χρειάζεται υπομονή και εμπιστοσύνη στον θεραπευτή, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό. Δεν είναι εύκολο να κοιτάξεις μέσα σου, αλλά είναι ίσως το πιο γενναίο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος.
Πώς διαχειρίζεστε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην καθοδήγηση και την αυτενέργεια του θεραπευόμενου;
Ο ρόλος μου δεν είναι να δώσω “λύσεις”, αλλά να βοηθήσω το άτομο να τις ανακαλύψει μέσα του.
Η καθοδήγηση έχει νόημα όταν ανοίγει δρόμους, όχι όταν επιβάλλει διαδρομές. Προσφέρω εργαλεία, ερωτήματα, προοπτικές και μέσα από τη συνεργασία, ο θεραπευόμενος μαθαίνει να εμπιστεύεται τη δική του εσωτερική πυξίδα.
Τι σημαίνει σήμερα για έναν άνδρα να είναι «ψυχικά ανθεκτικός»;
Σημαίνει να είναι συνδεδεμένος με τον εαυτό του όχι αποκομμένος από τα συναισθήματά του.
Ο ψυχικά ανθεκτικός άνδρας δεν είναι αυτός που “αντέχει τα πάντα”, αλλά εκείνος που ξέρει πότε να σταθεί και πότε να ζητήσει στήριξη. Η ανθεκτικότητα σήμερα έχει λιγότερο να κάνει με τη σκληρότητα και περισσότερο με την αυθεντικότητα.
Οι άνδρες ζητούν πια βοήθεια πιο εύκολα ή εξακολουθεί να υπάρχει ταμπού;
Υπάρχει ακόμα μια πολιτισμική αμηχανία, αλλά βλέπω μια μεγάλη αλλαγή στη νέα γενιά.
Οι νεότεροι άνδρες είναι πιο ανοιχτοί, πιο πρόθυμοι να μιλήσουν, να κατανοήσουν, να επεξεργαστούν. Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει φόβος ή αναστολή, αλλά υπάρχει μια διάθεση να αλλάξει το αφήγημα από το “πρέπει να είμαι δυνατός” στο “είμαι δυνατός επειδή αναγνωρίζω την ευαλωτότητά μου”.
Πώς μπορεί ένας άνδρας να ισορροπήσει ανάμεσα στην ευαισθησία και στη δύναμη;
Η ευαισθησία και η δύναμη δεν είναι αντίθετα είναι δύο όψεις της ίδιας ωριμότητας.
Όταν ένας άνδρας αποδέχεται ότι μπορεί να νιώσει, να αμφιβάλλει, να πονέσει, τότε αποκτά μια πιο βαθιά και ουσιαστική δύναμη. Δεν προσπαθεί να αποδείξει, αλλά να είναι.
Υπάρχει μια “ανδρική” οπτική που σας έχει εντυπωσιάσει μέσα από τις συνεδρίες σας;
Με εντυπωσιάζει πάντα η στιγμή που ένας άνδρας συνειδητοποιεί ότι δεν χρειάζεται να είναι “τέλειος” για να είναι επαρκής.
Αυτή η μετατόπιση από την επίδοση στην αυθεντικότητα είναι βαθιά απελευθερωτική. Και συνήθως εκεί ξεκινά η πραγματική θεραπεία.
Τι σας έμαθε η δουλειά σας για τους ανθρώπους και για τον εαυτό σας;
Ότι όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας ή ρόλου, κουβαλάμε μια κοινή ανάγκη: να μας δουν, να μας ακούσουν, να μας καταλάβουν.
Και ότι η ενσυναίσθηση δεν είναι μόνο εργαλείο του θεραπευτή, είναι στάση ζωής.
Η δουλειά αυτή με μαθαίνει καθημερινά να είμαι λιγότερο κριτική, πιο παρούσα και πιο ταπεινή απέναντι στην πολυπλοκότητα του ανθρώπου.
Αν μπορούσατε να αφήσετε ένα μήνυμα σε όσους δυσκολεύονται να αλλάξουν, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα τους έλεγα: μην προσπαθείτε να αλλάξετε από φόβο, αλλά από φροντίδα.
Η αλλαγή δεν χρειάζεται να είναι ριζική για να είναι ουσιαστική αρκεί να είναι αληθινή.
Κάθε μικρό βήμα προς την κατανόηση του εαυτού μας είναι μια νίκη, γιατί εκεί γεννιέται η ελευθερία.
Ελπίδα Κοντομάρου
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Γνωσιακή – Συμπεριφορική Προσέγγιση (CBT)
Μάστερ Ψυχολογίας Υγείας σε Παιδιά & Εφήβους