Πώς ένας άνδρας ξεπερνά μια ερωτική απογοήτευση
Όταν ένας άνδρας βιώνει μια ερωτική απογοήτευση, δεν είναι απλώς το τέλος μιας σχέσης. Είναι το γκρέμισμα μιας προσδοκίας, μιας ελπίδας , ενός “μαζί” που δεν καρποφόρησε. Κάποιες φορές, η πληγή είναι τόσο βαθιά που οδηγεί στη σιωπή. Μια σιωπή που μοιάζει με καταφύγιο, αλλά εξελίσσεται σε απομόνωση. Στην αρχή προστατεύει. Μετά σε φυλακίζει. Η εσωτερική φωνή που ψιθυρίζει πως αν ανοιχτείς ξανά, θα πονέσεις ξανά, δεν λέει όλη την αλήθεια. Δεν σε προστατεύει ουσιαστικά. Σε κρατά στο περιθώριο της ίδιας σου της ζωής.
Το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να σχετιστεί ξανά δεν είναι αδυναμία. Είναι μια εσωτερική πράξη αντοχής. Η εμπιστοσύνη δεν είναι μόνο θέμα του αν μπορείς να βασιστείς σε κάποιον άλλον. Είναι θέμα του αν πιστεύεις πως μπορείς να αντέξεις ό,τι κι αν προκύψει. Αν ο φόβος σου ψιθυρίζει ότι δεν θα αντέξεις άλλη μια απογοήτευση, τότε αυτός κρατά το τιμόνι. Αν όμως θυμηθείς πως έχεις ήδη αντέξει, τότε ξαναπαίρνεις εσύ τον έλεγχο.
Το πρώτο βήμα είναι η αυτογνωσία. Σύμφωνα με τους Foa και Rothbaum, η κατανόηση των προσωπικών μοτίβων και των αιτίων πίσω από το συναισθηματικό τραύμα μπορεί να μειώσει την πιθανότητα επανάληψης των ίδιων λαθών. Δεν πρόκειται για αυτοκατηγορία. Είναι η επίγνωση που σε απελευθερώνει και σε κάνει πιο προσεκτικό στην επόμενη σου επιλογή (Foa & Rothbaum, 1998).
Το δεύτερο βήμα είναι η επούλωση. Ο Daniel Siegel αναφέρει ότι θεραπεία δεν σημαίνει να πάψεις να πονάς αλλά να μάθεις να σχετίζεσαι με τον πόνο διαφορετικά. Η επούλωση συμβαίνει όταν μπορείς να κοιτάς την πληγή σου χωρίς να τη συγχέεις με την αξία σου. Αυτή η μετατόπιση απαιτεί ψυχική ανθεκτικότητα, αυτοσυμπόνια και ειλικρίνεια με τον εαυτό σου (Siegel, 2020).
Το τρίτο βήμα είναι η εμπιστοσύνη. Όπως σημειώνει η Brené Brown, η εμπιστοσύνη δεν χτίζεται με μεγάλα λόγια ούτε με θεαματικές πράξεις. Χτίζεται αργά, μέσα από τη συνέπεια. Μέσα από τη σταθερή παρουσία, την αλήθεια στις μικρές στιγμές και την αξιοπιστία στην καθημερινότητα. Όταν επιλέγεις να είσαι παρών, να μη φεύγεις στα δύσκολα, να μη κρύβεσαι, τότε γεννιέται η αίσθηση της ασφάλειας που επιτρέπει την οικειότητα (Brown, 2021).
Καμία νέα σχέση δεν μπορεί να αντέξει αν πρώτα δεν έχει υπάρξει μια ειλικρινής επανασύνδεση με τον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν αναγνωρίζεις τα συναισθήματά σου και δεν τα απορρίπτεις, δημιουργείς μέσα σου ένα σταθερό έδαφος. Και πάνω σε αυτό μπορείς να χτίσεις κάτι νέο.
Το να αγαπήσεις ξανά δεν σημαίνει να αγνοήσεις το ρίσκο. Σημαίνει να αποδεχτείς ότι η ζωή έχει αβεβαιότητα και ότι μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα υπάρχει και το φως. Η αγάπη δεν σε προστατεύει πάντα. Δεν είναι καταφύγιο, είναι επιλογή να μείνεις εκτεθειμένος. Όχι γιατί δεν φοβάσαι, αλλά γιατί δεν θες να ζήσεις πίσω από τον φόβο. Ο άνδρας που συνεχίζει να αγαπά μετά τον πόνο δεν είναι αφελής. Είναι εκείνος που έχει μάθει τι σημαίνει απώλεια και παρ’ όλα αυτά λέει ναι στη ζωή. Όχι επειδή ξέχασε. Αλλά επειδή ωρίμασε.